هفته گذشته ناظم یکی از مدارس دبستان پسرانه بندرماهشهر یکی از دانش‌آموزان را تنبیه بدنی کرده است. پدر دانش‌آموز تنبیه‌ شده در بندرماهشهر می گوید که “وقتی فرزند من هفته گذشته پس از مدرسه خواست وارد حمام شود همسرم متوجه کبودی پای فرزندمان شد که پس از سؤال از فرزندمان متوجه تنبیه بدنی چندین و چندباره دانش‌آموزان و فرزندمان با شیلنگ شدیم؛ علت تنبیه بدنی فرزندم توسط ناظم دویدن در زنگ ورزش بوده که فرزندم با تنبیه بدنی با شیلنگ مواجه شده است”. مطابق ماده ۷۷ آیین نامه انضباطی مدارس، اعمال هر گونه تنبیه دیگر از قبیل اهانت، تنبیه بدنی و تعیین تکالیف درسی جهت تنبیه ممنوع است.

پدر دانش‌آموز تنبیه‌شده در بندرماهشهر اظهار داشت: “فرزند من کلاس چهارم دبستان مدرسه ایمان بوده که واقع در خیابان امام شهرستان بندرماهشهر بوده است. چند ماه پیش مدیر این مدرسه تغییر کرده و همراه با آمدن مدیر جدید ناظمی جدید روی کار آمد”.

وی افزود: “ناظم سابق این مدرسه چندین بار با کمربند دانش‌آموزان را تنبیه بدنی کرده و مدیر جدید نیز اخلاق و رفتار ناخوشیندی با دانش‌آموزان و اولیاء آنها داشته است. فرزند بنده یک دانش‌آموز زرنگ بوده که در مسائل درسی محبوب معلم و دانش‌آموزان بوده است”.

ولی این دانش‌آموز بیان کرد: “وقتی فرزند من هفته گذشته پس از مدرسه خواست وارد حمام شود همسرم متوجه کبودی پای فرزندمان شد که پس از سؤال از فرزندمان متوجه تنبیه بدنی چندین و چندباره دانش‌آموزان و فرزندمان با شیلنگ شدیم؛ علت تنبیه بدنی فرزندم توسط ناظم دویدن در زنگ ورزش بوده که فرزندم با تنبیه بدنی با شیلنگ مواجه شده است”.

وی خاطرنشان کرد: “روز شنبه ناظم این مدرسه با شیلنگ به صورت یک دانش‌آموز دیگر زده است و ترسی در دل دانش‌آموزان ایجاد شده که این موارد را به خانواده‌ها منتقل کنند. بنده نامه‌ای به ریاست آموزش و پرورش بندرماهشهر و فرماندار این شهرستان زده و پیگیر برخورد با ناظم و مدیر مدرسه خاطی هستم و اگر لازم باشد از وزارت آموزش و پرورش پیگیر آن می‌شوم”.

اما رئیس اداره آموزش و پرورش بندرماهشهر در بندرماهشهر در این باره اظهار داشت: “تنبیه بدنی دانش‌آ‌موزان در همه مدارس کشور متأسفانه اتفاق می‌افتد؛ جلسات مختلفی با مدیران مدارس به‌خصوص مدیران مدارس ابتدایی از اول سال تحصیلی تاکنون برگزار شده و اصل صحبت ما این بوده که تنبیه بدنی یک تخلف بوده و عملی غیرانسانی و ممنوع در مدارس است”.

مجتبی دیناروند افزود: “تنبیه این دانش‌آموز توسط ناظم یک تخلف مشهود بوده و معلوم نیست که چگونه باید به برخی از ناظمین و معلمان گفت که دانش‌آموزان ر ا تنبیه بدنی نکنند؛ پرونده تخلف ناظم مدرسه ایمان به اداره کل آموزش و پرورش استان خوزستان طی چند روز آینده برای رسیدگی به آن ارسال می‌شود”.

شهرستان بندرماهشهر در جنوب غربی ایران و جنوب استان خوزستان است.

لازم به اشاره است که مطابق ماده ۷۷ آیین نامه انضباطی مدارس، اعمال هر گونه تنبیه دیگر از قبیل اهانت، تنبیه بدنی و تعیین تکالیف درسی جهت تنبیه ممنوع است.

یک منبع آگاه در آموزش و پرورش اصفهان خبر تجاوز در یکی از مدارس این شهر را تایید کرد و گفت که فرد متجاوز بازداشت شده و مدیر مدرسه نیز از مسئولیت عزل شده است. به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از رویداد ۲۴، این منبع آگاه مدعی شد تجاوز فقط به یکی از دانش آموزان بوده و خبر تجاوز گروهی صحت ندارد.

پیش از این برخی منابع خبری نوشته بودند یکی از اعضای انجمن اولیا و مربیان مدرسه ابتدایی اصفهان به تعدادی از دانش آموزان این مدرسه تجاوز کرده و اولیای دانش آموزان به نشانه نارضایتی در این مدرسه حضور پیدا کرده‌اند.

ویدیو‌هایی نیز از این اجتماع منتشر شده است.

بنا بر این گزارش مادر یکی از دانش آموزان مدعی شده که این فرد با تهدید و سلاح سرد به فرزندش تجاوز کرده و پزشکی قانونی این موضوع را نیز تایید کرده و فرد خاطی هم‌اکنون در زندان به سر می‌برد.

یک زندانی محکوم به اعدام محبوس در زندان رجایی شهر کرج شنبه شب توسط افراد ناشناسی با تزریق مستقیم یک ماده نامعلوم به قتل رسید. درگیری بین زندانیان در زندان رجایی شهر کرج که در طبقه‌بندی سازمان زندان‌ها به محل نگهداری محکومان جرایم خشن تعلق دارد، به دلیل جابجایی زندانیان اندرزگاه‌های مختلف توسط مسئولین زندان به امری رایج تبدیل شده است. پیشتر مدیرکل زندان های استان تهران وقوع قتل در این محل را امری “طبیعی” دانسته بود.

به گزارش خبرگزاری هرانا، شب شنبه ۱۰ آذرماه ۹۷، یک زندانی محکوم به اعدام محبوس در زندان رجایی شهر کرج توسط افراد ناشناسی با تزریق مستقیم ماده‌ای ناشناخته به قتل رسید.

هویت این زندانی “یونس یوسفی، متهم به قتل و محبوس در سالن ۳۰ اندرزگاه ۱۰ زندان رجایی شهر کرج” توسط هرانا احراز شده است.

یک منبع مطلع در این خصوص به گزارشگر هرانا گفت: “یونس یوسفی که از سال ۸۳ به اتهام قتل در حال تحمل حبس بود حدود ۴ ماه پیش به اعدام محکوم شد و شب شنبه توسط افراد ناشناسی در اندرزگاه ۱۰ زندان رجایی شهر کرج با تزریق اجباری مستقیم ماده‌ای در بدنش به قتل رسید”.

هرچند از هویت عوامل قتل این زندانی تا لحظه تنظیم این گزارش اطلاع دقیقی در دست نیست با این حال درگیری بین زندانیان در زندان رجایی شهر کرج که در طبقه‌بندی سازمان زندان‌ها به محل نگهداری محکومان جرایم خشن تعلق دارد، به دلیل جابجایی زندانیان اندرزگاه‌های مختلف توسط مسئولین زندان به امری رایج تبدیل شده است.

پیشتر یک منبع مطلع به گزارشگر هرانا گفته بود: “غلامرضا ضیایی رئیس زندان و مدیر داخلی زندان و ولی علیمحمدی با علم به اینکه جابجایی زندانیان باعث بروز درگیری در زندان می‌شود، اقدام به این قبیل جابجایی‌ها می‌کنند”.

در کنار رقابت باندهای قانون شکن، به کارگیری محکومان “جرایم خشن” توسط نهادهای امنیتی دلیل دیگری بر چند دستگی بین گروه “خلافکاران شناخته شده” محسوب می‌شود. قتل وحید مرادی از محکومان شناخته شده جرایم خشن در تهران در تاریخ ۱۱ تیرماه امسال، نمونه بارزی از قتل‌های حاصل از درگیری‌های مرتبط با شبکه‌سازی این نیروها است.

پیشتر مصطفی محبی، مدیرکل زندان‌های استان تهران با اعلام اینکه عمده زندانیان رجایی شهر محکوم به اعدام هستند، گفته بود: «طبیعی است که اتفاقاتی نظیر قتل در این زندان رخ دهد.»

هرانا بارها طی گزارشاتی به مسئله مافیای مواد مخدر، تجارت جنسی، وجود گسترده سلاح های سرد، قتل های سازمان یافته از جمله وجود محلی به نام “رینگ خونین” در زندان رجایی شهر کرج پرداخته بود.

زندان رجایی شهر کرج را باید از مخوف‌ترین زندان‌های ایران دانست، این زندان که در طبقه‌بندی سازمان زندان‌ها به عنوان محل نگهداری محکومان جرایم خشن شناخته می‌شود سال‌هاست به عنوان محل تبعید زندانیان سیاسی و غیر سیاسی توسط نهادهای امنیتی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. طی سال‌های اخیر گزارشات متعددی از سوی سازمان‌های مدافع حقوق بشر در خصوص رفتارهای سلیقه‌ای و نقض قوانین از سوی مسئولان این زندان از جمله مشارکت در جرایم سازمان یافته، قاچاق، مشارکت در قتل‌های برنامه‌ریزی شده، همکاری با مافیای زندان یا انجام اوامر غیرقانونی نهادهای امنیتی منتشر شده است.

هرانا پیشتر در گزارشی به بررسی چهره‌های اصلی نقض حقوق بشر در این زندان که ده‌ها گزارش ثبت شده حکایت از سابقه‌دار بودن و دارای برنامه بودن اعمال آنان به خصوص در رابطه با نقض حقوق بشر در این محل دارد پرداخته بود.

شهرزاد نظیفی، شهروند بهایی و از قهرمانان و مربیان موتورکراس بانوان در ایران که در تاریخ ۲۷ آبان‌ماه توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به بازداشتگاه زندان اوین منتقل شده بود، عصر روز دوشنبه با تودیع قرار وثیقه و تا پایان مراحل دادرسی از زندان آزاد شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، بعد از ظهر روز دوشنبه ۱۲ آذرماه ۹۷، شهرزاد نظیفی، شهروند بهایی و از قهرمانان و مربیان موتورکراس بانوان در ایران با تودیع قرار وثیقه ۷۰۰ میلیون تومانی و تا پایان مراحل دادرسی از زندان اوین آزاد شد.

این شهروند بهایی روز یکشنبه ۲۷ آبان‌ماه، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به بازداشتگاه زندان اوین منتقل شده بود. نیروهای امنیتی پس از بازداشت ایشان به منزل وی رفته و پس از حدود ۵ ساعت تفتیش منزل، تعدادی از وسایل شخصی از جمله کتب، تلفن همراه و لپ‌تاپ شخصی ایشان را نیز با خود برده بودند.

پیشتر یک منبع نزدیک به خانواده خانم نظیفی به گزارشگر هرانا گفته بود: “ظهر روز یکشنبه ۲۷ آبان نیروهای امنیتی خانم نظیفی را که در مسیر پیست موتورسواری بودند بازداشت و ابتدا به همراه ایشان به پیست موتورسواری رفته و نورا نراقی فرزند ایشان را نیز سوار خودرو کرده و به منزل ایشان رفتند. پس از حدود ۵ ساعت تفتیش منزل و ضبط تعدادی از وسایل شخصی از جمله کتاب‌ها، تلفن همراه و لپ‌تاپ با نشان دادن حکم جلب، خانم نظیفی را بازداشت و به همراه خود بردند”.

این منبع همچنین افزود: “نیروهای امنیتی در تاریخ ۱۹ آبان نیز به منزل خانم نظیفی و همسرشان مهرشاد نراقی رفته و محل را طی چند ساعت تفتیش کرده بودند”.

خانواده شهرزاد نظیفی و همسرش مهرشاد نراقی هر دو از قهرمانان موتورکراس ایران بوده و شهرزاد نظیفی و دخترش نورا نراقی از پیشگامان موتورکراس زنان در کشور هستند.

هرانا ۲۸ آبان ماه سال جاری گزارش مفصلی از فشار بر جامعه بهایی و بازداشت شهروندان باورمند به این آیین منتشر کرده بود. بر اساس این گزارش شهروندان بهایی در شهرهای مختلف کشور از ابتدای سال جاری تاکنون با موج جدیدی از فشار و نقض آشکار حقوق بشر روبه‌رو بوده‌اند. محروم شدن دست کم ۵۸ تن از دانشجویان بهایی طی کنکور سراسری سال جاری از ادامه تحصیل، اخراج حداقل ۱۱ دانشجوی بهایی در مقاطع مختلف از دانشگاه‌ها، ممانعت از فعالیت اقتصادی و اخراج دستکم ۶ تن از شهروندان بهایی از محل کار شخصی یا شرکت‌های خصوصی، احضار و بازداشت ۷۲ تن از شهروندان بهایی توسط نیروهای امنیتی، محکومیت ۲۴ شهروند بهایی به تحمل ۴۶ سال حبس و ۹ سال تبعید، ارائه گسترده محصولات اصطلاحاً فرهنگی و رسانه‌ای در راستای بهایی‌ستیزی، پلمب شدن و تداوم پلمب محل کسب بسیاری از شهروندان بهایی، تخریب قبور و ممانعت از دفن شهروندان بهایی در آرامستان‌های بهاییان در شهرهای مختلف تنها قسمتی از افزایش فشار بر شهروندان این جامعه از ابتدای سال جاری تا روز ۲۸ آبان‌ماه بوده است.

شهروندان بهایی در ایران از آزادی‌های مرتبط به باورهای دینی محروم هستند، این محرومیت سیستماتیک در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.

بر اساس منابع غیررسمی در ایران بیش از سیصد هزار نفر بهایی وجود دارد اما قانون اساسی ایران فقط اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی گری را به رسمیت شناخته و مذهب بهاییان را به رسمیت نمی‌شناسد. به همین دلیل طی سالیان گذشته همواره حقوق بهائیان در ایران به صورت سیستماتیک نقض شده است.

با گزارش ایرنا روحانی در  شاهرود گفته است: آمریکا بداند ما نفتمان را می‌فروشیم و خواهیم فروخت. آمریکا بداند که اگر روزی بخواهد جلوی صادرات نفت ایران را بگیرد، نفتی از خلیج فارس صادر نخواهد شد.

این تاکید و تهدید در حالی صورت می گیرد که به گزارش تابناک ناو هواپیمابر آمریکا در خلیج فارس مستقر میشود.

روزنامه «وال استریت ژورنال»، بامداد سه‌شنبه (به وقت تهران) به نقل از یک مقام نظامی آمریکایی گزارش داد، ظرف چند روز آینده یک ناو هواپیمابر آمریکایی در خلیج فارس مستقر می‌شود تا به طولانی‌ترین غیبت دو دهه اخیر ناوهای هواپیمابر آمریکایی در این منطقه پایان دهد.

بنا بر این گزارش، ناو هواپیمابر «یو. اس. اس جان استنیس» و ناوگروه همراه آن تا پایان هفته جاری در خلیج فارس مستقر می‌شود. در هشت ماه گذشته، این اولین بار است که یک ناو هواپیمابر آمریکا به منطقه می‌آید. وال استریت ژورنال نوشته، این ناو قرار است از عملیات آمریکا در سوریه «علیه بازمانده‌های داعش» و همچنین جنگ در افغانستان پشتیبانی کند. با این حال، این روزنامه اما حضور این ناو در خلیج فارس را «قدرت‌نمایی در برابر ایران» توصیف کرده است.

یک مقام آمریکایی با بیان اینکه این ناو قرار است، دو ماه در منطقه حضور داشته باشد و بخش اعظم حضورش را هم در خلیج فارس بگذارند، گفته استقرار این ناو قطعا در برابر هرگونه «فعالیت خصومت‌آمیز ایران در آب‌های منطقه، بازدارندگی ایجاد می‌کند.»

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از ایرنا، سینا کلهر عصر دوشنبه در نشست بررسی «ابعاد فقهی و حقوقی طرح تحدید یا سن ازدواج» در دانشگاه مذاهب اسلامی افزود: “در گروه سنی زیر ۱۴ سال تاکنون در بین ۴۰۰۰ ازدواج ۱۰۰۰ مورد طلاق گزارش شده است. بیشترین مورد طلاق برای گروه سنی ۲۵ تا ۲۹ سال است”.

وی با بیان اینکه بنیاد زندگی مشترک تفاهم است و بیشترین دلیل طلاق علاقه افراد بدون فکر و سازش با یکدیگر است، افزود: “در سن پایین فرصت سازش و تفاهم وجود دارد بنابراین ایده سازش تحقق پیدا می کند”.

مدیرکل مطالعات فرهنگی پژوهش های مجلس با اشاره به ماده ۱۰۴۱ قانون مدنی، گفت: “براین اساس دختران قبل از سن ۱۳ و پسر قبل از ۱۵ سال با اذن والدین حق ازدواج دارد”.

وی در ادامه با اشاره به طرح تحدید اظهار کرد: “این طرح در کمیسیون زنان مجلس مطرح و در آذرماه ۹۵ کمیسیونی در خصوص افزایش سن ازدواج تشکیل شد که شرط ازدواج با رعایت مصلحت و تشخیص دادگاه جایز است”.

کلهر با ادعای اینکه سن اساسا معیار غلطی بوده و شرایط حائز اهمیت است، مدعی شد: “مناسب ترین سن ازدواج از نگاه عموم جامعه ۱۵ تا ۱۹ سال است”.

وی این توضیح را نیز داد که هدف اصلی اصلاح قانون مدنی ماده ۱۰۴۱ و طرح تحدید ، گروه سنی ۱۳ تا ۱۶ سال است.

مدیرکل مطالعات فرهنگی پژوهش های مجلس در رابطه با خصوصیات مثبت ازدواج در این سنین گفت: “در موضوع محرومیت از تحصیل نقش ازدواج کمتر از یک درصد بوده و مهمترین عامل فقدان امکانات آموزشی است”.

وی با اشاره به اینکه میزان نارضایتی جنسی در این گروه برخلاف باور عموم کمتر از سایر گروه های سنی است، ادامه داد: “میزان مرگ و میر بر اثر زایمان در این گروه کاهش یافته و در حد صفر است”.

کلهر همچنین اظهار کرد: “این گروه سنی دارای کمترین خشونت در روابط زناشویی و توانمند در اداره زندگی است”.

کلهر تصریح کرد: “باید شرایط برای ازدواج آسان شود. اما این طرح موجب سختی ازدواج و کاهش جمعیت می شود”.

ازدواج کودکان یا کودک‌همسری در ایران در سال‌های اخیر روز به افزایش است. فعالان حقوق کودک می‌گویند این پدیده در آینده بر سلامت خانواده‌های ایرانی تاثیر منفی خواهد گذاشت.

انفجار یک قبضه مین به جا مانده از دوران جنگ در بخش موسیان شهرستان دهلران منجر به حادثه شد. در جریان این حادثه که امروز رخ داد پیرمرد ۶۰ ساله دچار قطع عضو از ناحیه پا و خونریزی شدید شد.

این مصدوم توسط نیروهای هنگ مرزی به درمانگاه شبانه روزی دهستان دشت عباس منتقل و پس از انجام خدمات اولیه پیش بیمارستانی و جلوگیری از خونریزی توسط آمبولانس فوریتهای پزشکی درمانگاه به بیمارستان گنجویان اعزام شد.

دهلران بزرگترین شهر استان ایلام است.

مین های برجای مانده از دوران جنگ همه ساله موجب مرگ و مصدومیت تعدادی از هموطنان مناطق مرزی در آذربایجان غربی می شود.

در حدود ۴۲۰۰۰ کیلومتر مربع از اراضی ایران آلوده به مین‌های به‌جا مانده و عمل‌نکرده جنگ ایران و عراق است که نظامیان عراقی در زمان اشغال این مناطق در زمین تعبیه کرده‌اند.

دولت ایران نیز همچنان به تولید، استفاده و صادرات مین‌های ضدنفر ادامه می‌دهد و معتقد است استفاده از این مین‌ها تنها راه مؤثر برای تأمین امنیت مرزهای طولانی این کشور است.

بر همین اساس بخش‌هایی از مرزهای ایران با افغانستان، پاکستان و عراق مین‌گذاری شده‌است؛ در جریان درگیری‌های دهه ۱۳۶۰ در کردستان هم بسیاری از اراضی این منطقه مین‌گذاری شدند.

من، ازیز دادیار یکی از سیاسیون گمنام  جنبش ملّی ایران، پس از گوش فرادادن به سرنوِشت تلخ و دردآور زندانیان  سیاسی و اعتصابی ایران، نخست ازانسان بودن و سپس ایرانی به هساب آوردن خود و در پایان، از سیاسی شمردن خویش، بسیار شرمناک شده و جدّا بر آنچه که ازتاریخ پر افتخار فرهنگ ایرانی مانند آیینِ "مِهری،نیکیِ زردشتی و جهان نگری کورشی"شنیده و خوانده ام بی باورشده از خود می پرسم آیا:

گوینده‌ی بنی آدم اعضای یکدیگرند و چه عضوی به درد آورد روزگار، تو کز محنت دیگران بیغمی،"آی آدمها، من که از مرگ قناری در قفس اشک در چشمان و بغضم در گلوست و. و."را انسانهایی ازهمین کشور سروده اند؟

گرامیان! اینک هممیهنانی از ما، به راستی انسان، که دارای زندگی مادی نسبتا خوب و مرفه اجتماعی بوده و دارنده‌ی عنوان و مناسب تحصیلی دانشگاهی بالایی هستند، به خاطر ما و مردم دربندمان، به زندان افتاده و دراعتصابهایی درازمدت دارند قطره قطره جان می دهند.

آنها تاجایی که، به کتک خوردن و تحقیر و تحمل گرسنگی زن و فرزندان شان بوده، شکیبایی به خرج داده و مزاحم ما بیرونیهای از کشوَر نشده اند. امّا هنگامیکه به اعتصاب غذای های یکسد و پنجاه روزه دست زده اند، یعنی دست به رهبران سیاسی جنبش چنگ انداخته اند که آنها می باید، کاری بکنند. چنین است که اکنون من بعنوان یک انسان، از دردِ وجدانِ خود به جان آمده روح و روانم را از دست داده به شما متوسل شده ام. مگرچنین نیست که احزاب وجدان جامعه میباشند؟

سروَرانم! نیروهای سیاسی درمراکش، بدون داشتنِ آن اشعار فروزنده و آن کردارهای انسانی کورشی، به خاطر یک درشکه چی هم میهن، حاکمیت دیکتاتوری آن کشور را در کمتر از یک هفته، به زباله دان تاریخ انداختند. لذا از شما تقاضا داشته پیشنهاد می کنم:

 هر کدام از شما به مدت یک هفته، فقط یک هفته، هر روز دررسانه های، نوشتاری وتصویری رادیوتلویزیونها رفته به جز طرح آزادی زندانیان سیاسی و اعتصابیون کشور، از هیچ مسئله‌ی سیاسی دیگری، حتّا براندازی رژیم، جمهوری، شاهی و فدرالیسم و... سخنی نگوییید.

پس از یک هفته، تبلیغات سیاسی پیهم، آنهم درجهت فراخوان آزادی و مراجعه به پارلمانهای دمکراتیک غربی و مجامع حقوق بشری، "تمهیدات کنفرانسی بین المللی"را پی ریزی کرده و با فراخوانی از ایرانیان سراسر اروپا، دریکی از شهرهای مغرب زمین، زیر نام "آزادی زندانیان سیاسی"گردهم آیید.

درین راه، من با فروش اتومبیل شخصی خویش، بخش کوچکی ازمخارج این کنفرانس را تا یکسدهزارکرون سوئدی، بر دوش خواهم گرفت.

باوردارم هستند انسانهای نیک سیرت و سرشتی که توان مالی بیشتری از منِ بازنشسته دارند که درراه برگزاری چنین کـنفرانسی کمک نمایند. همچنین شما رهبران اپوزسیون سیاسی ایران، درین راه و برای چنین مقصدی البته"متحدا "می توانید از مجامع حقوق بشری و پارلمانهای اروپایی کمکهای مالی دریافت دارید.

البته اگرمانند سیاسوین مراکش، احساس همدری داشته باشیم و اگر:

درگذر از ساحل، دلمان از دیدن انسانی که در حال غرق شدن است و کمک می خواهد، بسوزد.

این بی تفاوتیِ نسبت به سرنوشت زندانیان سیاسی ما، بویژه این اعتصابیون، انسان را به یاد آن بی تفاوتی افسانه ای  یونان باستان "پیرُنمی اندازد"

 پیشنهاد می شوَد چنین سازماندهی گردد که "۵۰ نفر به مُدّت یکهفته متوالی، اما هم زمان و در یک تاریخ، با پلاکردهای"زندانیِ سیاسی آزاد باید گردد"، بر در سفارتهای حکومت ملّایان و یا پارلمانهای اروپایی گرد هم آیند و در یک بیانیه  از دولتهای اروپایی بخواهند تا به حکومت ملایان درین باره فشار آورند.

                                                                  با سپاس های فراوان

                                                                                   ازیز دادیار

۱ ـ دستبندی: تقاضای عاجزانه ـ واژه ای بلوچی است.

به نقل از رادیو آلمان، یکی از پرسنل فرودگاه فرانکفورت صبح امروز اعلام کرد: تعدادی از پناهجویان افغانی مستقر در آلمان به کابل منتقل شدند.  وی با بیان اینکه پرواز صبح امروز پناهجویان افغانی به سمت کابل در راستای تداوم برنامه بازگرداندن پناهجویان افغانی صورت گرفته، افزود: در پرواز امروز از فرانکفورت به کابل ۱۴ پناهجوی دیگر افغانی به کشورشان بازگردانده شدند. 

آلمان از سال ۲۰۱۶ روند بازگرداندن پناهجویان افغانی به کشورشان را آغاز کرده و این هجدهمین پروازی است که پناهجویان افغانی را به کابل باز می‌گرداند. 

به دنبال تشدید ناامنی‌ها در افغانستان در چند سال اخیر شمار زیادی از پناهجوی افغان راهی اروپا شدند که اکثر آن‌ها نیز در آلمان درخواست پناهندگی داده‌اند.

چندی پیش نیز ۶۹ پناهجو و کمی بعدتر ۴۶ پناهجوی دیگر افغانی که در خواست پناهندگی آن‌ها از سوی آلمان رد شده بود از این کشور اخراج شدند.

https://goo.gl/xLqtqj